کد مطلب:9319 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » احكام

اظهار علاقه به نامحرم وجنس مخالف چه حكمي دارد؟

اظهار علاقه به نامحرم اگر همراه با كار حرامي باشد جائز نيست و حرام است، مثلاً نگاه به نامحرم ، حرف ها و شوخي هايي كه باعث تحريك شهوت مي شود و خلوت كردن با نامحرم از گناهاني است كه باعث غضب خدا و ريختن آبروي انسان در دنيا و آخرت مي شود.

امام علي(ع) فرمود: اتّقوا معاصي الله في الخلوات فإنّ الشاهد هو الحكاكم؛[18] از گناه كردن در خلوت بپرهيزيد، زيرا آنكس (خدا) كه شاهد است ( روز قيامت) حاكم و قاضي خواهد بود.

امام باقر(ع) فرمود: هر كس در خلوت گناه كند خداوند به او توجهي نمي كند.[19]

قرآن مي فرمايد:ذورا ظاهرا الاثم و باطنه؛[20] از گناهان ظاهر و مخفي دوري كنيد.

امام كاظم(ع) فرمود: حضرت مسيح به اصحاب خود فرمود: گناهان كوچك كه انسان آن ها را به حساب نيم آورد از كيد هاي شيطان است. شيطان آن ها را پيش چشم شما كوچك جلوه مي دهد و كم كم آن ها زياد مي شود و شما را احاطه مي كند.[21]

امام علي(ع) فرمود:من تلذذ بمعاصي الله اورثه الله ذلاًّ؛[22] هر كس به واسطة انجام گناهان لذت ببرد خداوند او را خوار مي گرداند.

گناه باعث سياهي قلب مي شود. وقتي قلب انسان سياه شد، دست به هر جنايتي مي زند و او را از انسانيت خارج مي كند و در زمرة بهائم و حيوانات قرار مي دهد. گناهكار كم كم مانند كركس هاي سياه و قاتلان و جانياني مي شوند كه دست به هر جنايتي مي زنند.

مؤمن مخصوصاً جوانان كه زمينة رشد كمالات در آنان بيشتر است، بايد با پيمودن طريق صداقت و پاكي، به قلّة كمالات دست بيابند و به جايي برسند كه خدا به ملائكه اش به واسطة او افتخار كند.



[1] بحارالأنوار، ج 71، ص 169.

[2] همان، ج 75، ص 176.

[3] اصول كافي، ج 3، ص 184.

[4] محجه البيضاء، ج 6، ص 225.

[5] غررالحكم، ج 3، ص 344.

[6] بحارالأنوار،ج 75، ص 176.

[7] فصلت، آية34 و 35.

[8] اسراء (17) آية53.

[9] نازعات، آية 18 و 19.

[10] تحرير الوسيله، ج1، ص 481.

[11] نهج البلاغه، قصار 47.

[12] نهج البلاغه، قصار 193.

[13] انعام( 6) آية 108.

[14] بحارالأنوار، ج 74، ص 58.

[15] آيت الله فاضل، جامع المسائل، ج 1، ص 254.

[16] آيت الله فاضل، جامع المسائل، ج 1، ص 151، ص 558 و 560.

[17] مرتضي مطهري، شش مقاله، ص 4.

[18] محمدي ري شهري، ميزان الحكمه، عنوان 1369.

[19] همان.

[20] انعام (6) آية 120.

[21] ميزان الحكمه، عنوان 1372.

[22] همان، عنوان 1377.